Nagłe Przypadki

Jak należy się zachować w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia życia lub stanach nagłych?

Stan nagłego zagrożenia zdrowotnego zdefiniowany został w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

Zgodnie z definicja zawartą w ustawie stanem nagłego zagrożenia zdrowotnego jest stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogorszenia zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia.

Stan ten sugerować może obecność jednego z poniższych objawów:
- utrata przytomności
- zaburzenia świadomości
- drgawki
- nagły, ostry ból w klatce piersiowej
- zaburzenia rytmu serca
- nasilona duszność
- nagły ostry ból brzucha
- uporczywe wymioty, zwłaszcza z domieszka krwi
- masywny krwotok z dolnego odcinka przewodu pokarmowego
- masywny krwotok z dróg rodnych
- gwałtownie postępujący poród
- ostre i nasilone reakcje uczuleniowe (wysypka, duszność) będące efektem zażycia leku, ukąszenia, czy użądlenia przez jadowite zwierzęta
- zatrucia lekami, środkami chemicznymi czy gazami
- rozległe oparzenia
- udar cieplny
- wyziębienie organizmu
- porażenie prądem
- podtopienie lub utonięcie
- agresja spowodowana chorobą psychiczną
- dokonana próba samobójcza
- upadek z dużej wysokości
- rozległa rana, będąca efektem urazu
- urazy kończyny dolnej, uniemożliwiające samodzielne poruszanie się

W sytuacjach bezpośredniego zagrożenia życia lub stanach nagłych należy wezwać zespół ratownictwa medycznego.

Aby wezwać zespół ratownictwa medycznego należy zadzwonić:
- z telefonu stacjonarnego na numer 999
- z telefonu komórkowego na numer 999 lub 112

Pamiętaj nigdy nie odkładaj pierwszy słuchawki!



Informacje istotne dla pogotowia ratunkowego w trakcie zgłoszenia wypadku lub zachorowania podajemy zwięźle i rzeczowo. Odpowiadamy ściśle na zadane przez dyspozytora pytania.
Po zgłoszeniu dyspozytora należy podać:
- dokładne miejsce zdarzenia (adres, lokalizacja, punkty orientacyjne)
- powód wezwania – co się stało (rodzaj zdarzenia, zachorowania, liczba poszkodowanych)
- kto potrzebuje pomocy (imię nazwisko, wiek, płeć)
- kto wzywa zespół ratownictwa medycznego (imię i nazwisko, numer telefonu)
- odpowiadać dokładnie na zadane pytania dyspozytora
- w określonych przypadkach należy bezwzględnie dostosować się do zaleceń dyspozytora w zakresie udzielania pierwszej pomocy
- wezwanie przyjęte do realizacji ma zostać potwierdzone przez dyspozytora słowami: "wezwanie przyjęte"


W przypadku subiektywnego poczucia zagrożenia zdrowia, szczególnie w razie współistnienia choroby przewlekłej można skorzystać ze świadczeń pomocy doraźnej w szpitalnym oddziale ratunkowym lub izbie przyjęć szpitala.
Szpitalny oddział ratunkowy udziela pomocy medycznej osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowia, które są przywożone przez zespoły ratownictwa medycznego lub zgłaszają się same. Pacjenci po wstępnej diagnostyce i leczeniu są kierowani do oddziałów szpitalnych lub przekazywania do innych placówek specjalistycznych, lub tez po uzyskaniu pomocy kierowani są do dalszego leczenia trybie ambulatoryjnym.

Do szpitalnego oddziału ratunkowego pacjent może zgłosić się bez skierowania oraz nie obowiązuje rejonizacja według miejsca zamieszkania ani zdarzenia.
Szpitalny oddział ratunkowy jest przeznaczony dla pacjentów wymagających pomocy w stanie nagłym i nie zastępuje lekarza podstawowej opieki zdrowotnej ani lekarza poradni specjalistycznej

Ze świadczeń szpitalnego oddziału ratunkowego nie należy korzystać w celu uzyskania:
- recepty na stosowane przewlekle leki
- konsultacji specjalistycznych i badań dodatkowych, poza niezbędnymi w danym momencie
- zwolnienia lekarskiego, wniosku do ZUS, skierowania do sanatorium oraz innych zaświadczeń i druków medycznych niezwiązanych z aktualnym zachorowaniem.